Futbol Federasyonu seçiminin üzerinden iki ay geçmedi. Lakin kazan kaynamaya başladı bile. Bu kere dışarıdan değil, içten atılıyor ateşe odun. Münasebetinin Lider İbrahim Hacıosmanoğlu’nun “tek adam” idaresi olduğu ileri sürülüyor. Hacıosmanoğlu’nun atamalarda grup arkadaşlarına danışmaması, keyfi tercihleri ve liyakati hiçe sayması önemli huzursuzluk yaratmış durumda.
Hatırlanacağı üzere TFF Başkanı’na birinci ve net reaksiyon, seçimden çabucak sonra istifa eden Bayram Saral’dan gelmişti. Saral’ın, “Şiarımız, adil, liyakate dayalı, herkese eşit aralıkta davranış ve tüm yönetim kurulu üyelerinin iştiraki ile birlikte şeffaf idare vaadi olmuştu. Tüm bunların gerçekleşmeyeceğine dair şahsımda oluşan kanaat hasebiyle istifa ediyorum” tabirleri bugünlere işaret ediyormuş halbuki.
Hacıosmanoğlu ile ortasına aralık koyan öteki isim başkanvekili Mecnun Otyakmaz. TFF İcra Kurulu üyesi olmasına karşın pek çok değerli kararda devre dışı bırakılması Otyakmaz’ı soğutmuş durumda. Sivasspor Başkanlığı periyodundan güzel tanırım. Sessiz durur, sakin görünür fakat canına tak dediği vakit gözü kimseyi görmez. Yıkar gider!
Hacıosmanoğlu’nun yanılgısı
Seçim sürecinde aktif olarak çalışan İstanbulspor Başkanı Ecmel Sarıalioğlu’nun da lidere kırgın olduğu biliniyor. Münasebetiyle Sarıalioğlu’nun önerisi ile idare heyetinde yer alan beş kişinin de birebir görüşü paylaştığı söyleniyor.
İbrahim Hacıosmanoğlu’nun yanılgısı; Türkiye Futbol Federasyonu’nu Trabzonspor Kulübü üzere yönetebileceği kanısına kapılması. Kulüpte hareket ve söylemlerinizle camiayı ikna edebilir yahut oyalayabilirsiniz. Lakin TFF’de bunu yapamazsınız. Futbolun dinamikleri sizi beklemediğiniz anda sistem dışına itebilir. Tıpkı Mehmet Büyükekşi örneğinde olduğu üzere.
Peki kısa müddette ortaya çıkan bu olumsuz iklim düzelir mi?
Hacıosmanoğlu’nun profesyonel takımlarda “istihdam ettiği kişiler” yerine, yola çıktığı dava arkadaşlarına müracaatı ve dinlemesi gerekiyor ki; düzeleceğini sanmıyorum. O vakit insanların aklına şu soru geliyor; “18 Temmuz’da dağ fare mi doğurdu?” Bu izlediğimiz fragman ise, sinemanın sonunu merak ediyorum doğrusu..
Bu nasıl saçmalık?
Yarın Trabzonspor- Beşiktaş maçı var. Konut sahibi kulübün talebi üzerine İl Spor Güvenlik Kurulu rakip kadro taraftarının tribüne alınmaması kararı vermişti.
Hani deplasman yasağı kalkmıştı? Şayet talep Şenol Güneş’ten gelmediyse, çok tartışmaya yol açmak hangi mantığa sığar? İki bin Beşiktaş taraftarının eski teknik yöneticisini protesto edeceğinden mi korku duydunuz? Olay çıkacağından mı? Karşılığı her ne ise; yasaklara geri dönmek, tam bir saçmalık!
Serap Aktaş birincilerin peşinde
2024 Paris Olimpiyat Oyunları, Türkiye açısından parlak geçmedi. Hatta hüsran ve hayal kırıklığı diyebiliriz.
Çeyrek asır sonra atletlerimiz tertipten altın madalya çıkaramazken, Spor Bakanı Osman Aşkın Bak, “Başarısız federasyonar hesap verecek” diyerek değişimin koşul olduğuna işaret etti.
Etti de ne oldu? Eski tas eski hamam. Olimpiyat sonrası federasyonların seçimi ve genel şuraları yapılır. İzliyorum birçoklarında tekrar birebir adaylar gündemde. Yani bakanın kelamlarını üzerine alınan yok.
Ben “atletizm” konusuna değineceğim. Yıllar sonra birinci sefer bir bayan, federasyon başkanlığına aday olduğunu açıkladı. Kendisini uzun vakittir tanır ve hürmet duyarım. İsmi Serap Aktaş. Türk atletizminde değerli başarılara imza atmış, atlet, eğitimci, koordinatör olarak hizmet etmiş, şampiyon, rekortmen ve doktor unvanı almış cesur spor işçisi. Bahadır diyorum; onun bu teşebbüsü çok kıymetli görüyorum.
Amacı net; atletizmi geliştirmek ve yaygınlaştırmak. Bilgi, birikim ve tecrübelerini genç jenerasyonlara aktarmak.
Adaylığını açıklamakla, seçime aday olarak girmek elbette farklı. Aktaş’ın bu uğraşa devam edebilmesi için 40 delegenin imzasına gereksinimi var. Karşısında ise Fenerbahçe ve ENKA üzere kulüplerin yıllar süren hegemonyasına hizmet için hazır kıta bekleyen öbür isimler.
Atletizm ailesinin Serap Aktaş’a dayanağını esirgemeyeceğini umuyor, çıktığı yolda muvaffakiyetler diliyorum.